Ondanks dat Times Square ongelofelijk dicht bij is vier ik mijn oud en nieuw thuis. Ook nu Marissa in Central Park is zal ik de trein niet nemen. En dat is dan exact de reden dat ik niet richting de grote stad ga. Ik vind de trein overdag en zelfs 's avonds helemaal niet zo een groot probleem. Middernacht tijdens New Year's Eve, klinkt me dan minder goed in de oren. Ik ken de stad en de mensen hier niet goed genoeg. Ik heb geen idee wat er allemaal afspeelt en of ik het wel aankan. Voor een negentien jarige is Amerika nou niet de plek om te feesten.
Ik blijf thuis en zal om 12u de Jip en Janneke champagne laten ploffen. Of misschien hebben ze dat niet. Nee grapje, Ik neem wel een glas water. Het is echt mega koud buiten en na een uurtje in het park te zijn geweest vanmiddag heb ik genoeg kou opgevangen. Zonder gekkigheid ik heb geen idee hoe ze nieuwjaar hier vieren.
Tradities zijn sowieso voor mij niet heel erg van toepassing. Het is raar hoe mijn hoofd omgaat met de situaties. Hoe mijn gevoel vraagt naar een traditioneel Oudejaarsavond. Kijkend naar Joup van 't Hek of Paul de Leeuw. Hoe graag ik wil dat het nu buiten knalt van het vuurwerk. Dat ik wil dat er allemaal 12 jarige jongens me bekogelen met van die rottjes.
Misschien is dat een deel van mijn cultuurshock. Want eerlijk gezegd merk ik er weinig van. Ik had dat wel erger verwacht. En terwijl ik dat opschrijf bedenk ik me ineens een paar dingen die nog wel eens in verband gebracht kunnen worden met een cultuurshock. Al zou ik dat eerder een cultuurverschil noemen. Dat die er zouden zijn was ik eigenlijk wel zeker van.
Ik mis zondags ontbijten bij mijn vader. Ik mis de haren van mijn kat op mijn zwarte broek. Ik mis mijn schoenen in huis dragen. Ik mis mijn moeders handen door mijn haren. Ik mis het schreeuwen en het in elkaar slaan van mijn broertje. Ik mis het gevoel van alles dicht bij hebben. Ik mis mijn gemak. Maar ik mis mijn tradities het meest. Een kerst traditie die zo saai was dat ik nooit had gedacht die te missen. Ontbijt tijdens kerstavond. Dineren met familie in een leuke jurk. Ik miste mijn moeders verjaardag. Laten we niet vergeten dat die verjaardag misschien wel de moeilijkste van het hele jaar zou kunnen zijn. Ik wil niet denken aan mijn eigen verjaardag. Gelukkig duurt die nog even.
Of ik Kersttradities dit jaar sterker mis doordat ik ziek was. Zeker mogelijk. Ik werd helemaal niet lekker na het diner tijdens kerstavond. 's Avond nauwelijks tot niet geslapen en mijn eten heeft mijn maag zo goed als niet gehaald. Ik was in staat om mezelf naast boven te slepen om er te zijn tijdens het uitpakken van de kerstcadeautjes, maar toen was alle energie weer verdwenen. Na mijn cadeautjes te hebben uitgepakt ben ik onder mijn dekens gedoken. Één van de cadeautjes was een 'Heated Blanket'. Nou die kwam wel goed van pas. Heerlijk, maar ja dat was mijn kerst dit jaar. Het kijken van 'The Polar Express' heb ik uitgesteld tot de 26ste. Want dan had ik toch nog een beetje het gevoel van kerst.
Het is gek om te weten dan in Nederland mensen bij elkaar komen. Dat het kerstgevoel wordt voort gezet en dan hier dat allemaal al weer weg is. Ik vond het heel moeilijk om op 3de kerstdag, oftewel mijn moeders verjaardag, in New York te zijn. Want er is misschien niets zo vervelend als wetend dat je het leuk zou hebben gehad en dat je er niet was. Of hoe valt dat in een goede Nederlands zin te zeggen.
Ik heb het heel fijn en het is gewoon soms iets wat veel. Emoties die je dan maar even in jou eentje moet verwerken. Dat is nou net wat ik hier kom doen. Ik kom hier om mezelf te bewijzen dat ik het kan. Dat ik sterk genoeg ben om te aan te kunnen.
Als deze blog lijkt alsof ik mijn koffer aan het inpakken ben en ik morgen weer thuis ben. dan is dat misschien wel vals alarm. Ik heb namelijk echt een hele leuke tijd. Maar weetje wat jij zou moeten proberen! Pak je koffer, niet meer dan 23 kilo en vraag jou buren of je een jaar bij hun mag wonen. Je plek vinden in een nieuw gezin is niet zo makkelijk. Dat heeft gewoon tijd nodig. Het gaat goed met me, heel goed.
Gelukkig nieuwjaar allemaal, van mij horen jullie volgend jaar ik denk zomaar genoeg. Ik hoop dat iedereen een leuke avond heeft en met een glimlach het nieuwe jaar in gaat !
TOT VOLGEND JAAR, dat is voor mij dan serieus een jaar, niet gewoon een dag. Ik ben er pas weer volgend jaar. Nee Nienke, dat is lame!
Bye Bye and Smile (a bit bigger tonight)
No comments:
Post a Comment