My first days and Coming Home

Voordat ik dit bericht plaats ben ik waarschijnlijk al weer een poosje verder. Ik wil namelijk zo veel mogelijk vertellen en ....

en toen werd ik weg getrokken door Brendon om te WII'en. Knipper twee keer met jou ogen en we zijn nu ineens vijf dagen veder. Drie verschillende blog ideeën alleen moet ik deze nog eerst schrijven. 

Bekomen van alle issue's die ik tegen kwam op de eerste dag dook ik mijn bed in. Echter heb ik in bed nog een uurtje moeten wachten op Shelly. Mijn kamergenote. Echt een hele lieve meid uit Mexico. Ik hou van cultuurverschillen en ik vind het Spaanse-Engels, na het Britse-Engels, het leukste engels wat er is. Haar Engels was echt goed. Al blijkt men vooral heel erg onder de indruk te zijn van mijn Engels. Doe ik toch iets goed.

De eerste ochtend was jet leg loos. Ik wil niks weten van wakker worden om 4AM. Nee hoor. Ik werd lekker pas wakker om 7AM. Toen mijn wekker ging. Opweg naar mijn eerste Amerikaanse ontbijt. Ik was stiekem een beetje nerveus. Want nee ik ga echt niet aan de donuts of één of andere vette hap. We kregen keus uit een aantal verschillende dingen waaronder een Bagel. Die was heel erg goed dus ben daar gewoon drie dagen achter elkaar voor gegaan. Croissant bleek namelijk heel vet en een muffin of de yogurt die er echt niet lekker uit zag heb ik aan me voorbij laten gaan. 

De eerste ochtend was allemaal belangrijke informatie maar zelfs met de meest smerige koffie ooit kon ik mijn ogen amper open houden. Was er dan toch iets van een jet leg te bespeuren. Dit gedeelte kan ik makkelijk overslaan. Behalve een gedeelte dat niet zo groots leek maar uiteindelijk tot op dit moment het meest belangrijke momenten bleek wat New York me heeft gebracht. Het moment dat ik over mijn schouder keek omdat ik het mooiste Engelse accent hoorde wat ik ken. Het Britse-Engels. Het echte Engels. Engels dat wordt gesproken rond Cornwall en Essex. Ik herkende het gelijk. haha nee. Veryan en Ashley zaten achter mij en blijkbaar bleek ik ook voor hun er aardig uit te zien. Of hoe zeg je dat leuk. Vriendschap op het eerste gezicht. Echter had ik dit gevoel al één keer eerder gehad. Dat was -REWIND- een dag eerder. Toen ik naar beneden liep om Katie naar 'the Shuttle Bus' te laten bellen. Er stond een groep beneden bij haar in te checken en tussen die mensen stond Anne. Ze leek me gelijk heel erg aardig en kom me wel voorstellen goede vriendinnen met haar te kunnen worden. 

Voor iedereen die mijn foto's op Facebook nog niet gezien heeft. Ik heb in het hotel drie meiden ontmoet met hun heb ik echt de meest geweldige dagen van mijn leven gehad. Ik heb zo onwijs veel gelachen. Laten dat nou net de meiden zijn waar ik het net over heb gehad. De twee Britse meiden en eine Deutsche freud. Waarom is mijn Duits zo verschrikkelijk slecht. Veryan, Ashley en Anne. Ik kon pas op de laatste dag Vezzios naam goed uitspreken. Dat nadat ik haar een stuk of zes bijnamen had gegeven wat het makkelijker maakte. Veryan, of wel: Vezzy, Vezzieoos, Vezzosos, Ve-ryan. Ik kan ze nu even niet meer allemaal meer herinneren. Dat waarschijnlijk ook omdat het me nu lukt om haar naam fatsoenlijk uit te spreken. 

So Girls, if you were interested in what I wrote. Gnanana, it is Dutch and you better do not translate that part. I was mean to you. You do not want to know what I really think about you. 

Ik heb, ik herhaal het gewoon, echt zo een leuke tijd met ze gehad. Ik kan het niet zo goed beschrijven. Het feit dat ik dinsdag middag voor het eerst een woordenwisseling had met hun en ik op dinsdag avond meerdere malen werd betast laat misschien wel merken dat het echt heel erg klikte. Ik heb zo hard met ze gelachen. Elke keer als we weer een foto maakte werd er een hand op mijn kont gelegd en wederzijds. 

Ik heb heel erg veel geleerd maar terug denkende aan die dagen denk ik vooral aan een vriendschap die ik in drie dagen heb opgebouwd. Ze zijn uitgevolgen. Ik ben in mijn eentje in New York gebleven. Veryan en Ashley zijn naar North-Carolina gevlogen en ook Anne heeft het vliegtuig gepakt. Alleen vloog zij naar Chicago. Ik kan echt niet wachten om hun weer te zien. Ik mis ze heel erg. 

-FASTFORWARD-

Donderdagavond werd ik opgehaald. Omdat ik in New York blijf konden ze me donderdagavond al ophalen. Oh en het was Sinterklaas. Of ik dat heb gemerkt. Nee niet echt. Dat zal ergens ook wel komen omdat ik er dit jaar heel erg weinig aandacht aan heb besteed. Niet dat ik daar heel erg tijd voor zou hebben gehad. Ik werd opgehaald en ondanks dat ik heel erg graag naar de familie wilde vond ik het zo jammer om die meiden achter te laten. 

Natascha kwam de lobby binnen gelopen waar ik samen met Ashley, Anne en Veryan stond. Te lief, ze wilde me heel erg graag uitzwaaien. Waren we ineens alle vier heel erg zenuwachtig. De koffer en twee extra tassen in de auto en richting Merrick. Hoe fijn en hoe raar om iemand te ontmoeten die je al twee maanden via Skype spreekt. Hoe fijn het was om te merken dat het gelijk goed zat. Geen vervelende stiltes. Meer momenten dat ik zo verdwaald om me heen aan het kijken was, dat er geen gesprek met me te voeren viel.

De jongens waren nog wakker en waren helemaal gelukkig dat ik er was. Al snapte Brody er waarschijnlijk niet heel erg veel van. Het leukste van aankomen in Merrick was het zien van mijn kamer. Een heerlijk groot bed met 10 kussens, YES YES YES. Ik hou van kussens. veel kastruimte en een grote TV. Maar voordat ik dat allemaal zag, zag ik eerst iets anders. Aan de muur hing een fotocollage. Met mijn foto's. Foto's van mijn Vader, Moeder, Kirsten, Ruben, Noortje, neven en nichten en foto's van mijn 'goodbye feestje'. Ik stond met een mond vol tanden en was niet in staat te reageren. Gelukkig herhaalde ze haar vraag. "I hope you don't mind that I stalked you?" Echt een fantastische manier om dit jaar te starten.

Bye Bye and Smile