Sunday, 24 November 2013

Proud

Eigenlijk ben ik aan het slapen. Mijn lichaam heeft het geloof ik een paar uur al opgegeven. Mijn hoofd echter niet. De onrust in mijn lichaam is niet te temmen. Er is geen beginnen aan. Heeft slapen nog wel zin? Moet ik niet gewoon opblijven tot het de 2e van December is.

OH FUCK, sorry voor dit taal gebruik. Bij mijn vader thuis heb ik een geheim vriendje. Ik ga er vanuit dat het een jongetje is. We zijn alleen beetje bang voor elkaar. Hij heeft zich zelfs nog nooit voorgesteld. Hij gaat er namelijk snel vandoor op het moment dat ik dicht bij kom. Hij geniet van alles wat er op dit moment op de grond ligt. Nootjes, kruimels, chips en misschien neemt hij ook nog een slok van de gemorste drank. Mijn geheime vriendje is een muis. Ik ben stiekem heel blij dat hij besloten heeft weg te rennen. Geloof dat er genoeg onrust in mijn lichaam zit.

De laatste tijd ben ik dood gegooid met vragen. Met liefde gaf ik antwoord. Ik ben allang de tel kwijt geraakt. Maar elke keer gaf ik oprecht blij antwoord op de vraag hoe het allemaal zal zijn. Hoe het precies zal zijn is mij onbekend. Ik zal dat zelf eerst nog even moeten ondergaan. 

Vandaag ben ik echter oog in oog gezet met mijn eigen wilskracht. Met de lef die ik eigenlijk heb. Met de doorzettingsvermogen die ik het afgelopen jaar heb gehad. Van de vele mensen van wie ik vanavond afscheid nam waren er slechts een op één hand te tellen aantal vrienden die mijn avontuur ook aan zouden durven. Daarmee wil ik mezelf niet ophemelen of mijn vrienden ontmoedigen. Het was gewoon een moment van besef. Het besef dat ik mezelf een zeldzaam cadeau heb gegeven. 

Niemand heeft me ooit gezegd dat ik dit moest gaan doen. Nooit heeft iemand me gepuched. Ik heb dit helemaal zelf gedaan. Geloof me als ik zeg dat ik zonder de steun van mijn familie en vrienden nergens geweest zou zijn. Alleen als ik dit niet had aangedurfd was het nooit gebeurd. 

Ik merk dat dit best even een rare blog zal zijn. Gewoon voor de gein zal ik even melden dat over een paar minuten de klok vijf keer zal slaan en ik eigenlijk kapot ben. Ik moet alleen even opschrijven wat ik nu voel. Voor slapen is tijd zat. 

Ik ben gewoon best trots op mezelf. Dat mag iedereen weten.

Voor iedereen die op mijn feestje was, Bedankt. Ik vind het heel erg fijn me te begeven tussen mijn vrienden. Alleen als iedereen een vriend van je is, is het moeilijk iedereen eventjes te spreken. Sorry als ik je maar kort sprak. Ik ben heel erg blij dat je bent gekomen. Ik ben onwijs trots op mijn vrienden. 

Men.... Ik drink mijn glas water op en dan sla ik mijn laptop dicht. Dit bericht post ik morgen pas. Als  ik er een heldere blik op kan werpen. Nu vallen mijn ogen namelijk dicht. Hihi

Sleep well!

Bye bye and Smile

No comments:

Post a Comment

Translate