De 19e van deze maand, precies een week na de workshop, kreeg ik mijn eerste bericht van 'InterExchange'. Ik las het snel en besefte het niet. Toch stond er echt dat er een familie geïnteresseerd was en of ik daar misschien eens even een blik op zou willen werpen. Nee, zo stond het er niet, maar daar kwam het wel op neer. Hoe het precies ging ik heb geen idee meer. Ik geloof dat ik mijn vader riep en die mijn laptop gaf. "Kijk pap, een familie die geïnteresseerd is in mij." Alsof ik een één of ander product ben. Het wordt me allemaal iets helderder We kwamen namelijk net terug van mijn Oma die mij toe fluisterde dat ze vond dat er maar snel een familie moest komen. Het leek bijna of ze het hebben gehoord. Eenmaal thuis was die mail er namelijk.
Onwijs enthousiast en ineens nerveus lees ik hun algemene brief en het voelt heel erg goed. De manier hoe zij het schreef lag me heel erg lekker. Heb het tot nu toen nog niet echt goed kunnen beschrijven waarom. Ze was echter niet zo statisch. Het was allemaal wat informeler. Een brief die niet naar mij specifiek was geschreven, maar mij wel heel erg aansprak. Ik heb geantwoord en wat ik daarin heb geschreven is voor mij echt een complete blur.
De volgende dag kreeg ik een berichtje weer van 'InterExhange', dit keer was het een interview request. Zondags om 9u voor mij 's avond en voor hun dan 3u 's middags. De hele dag was ik er wel mee bezig. Gelukkig werd ik nog even uit het huis getrokken om met mijn nichtjes en zus naar de film te gaan. Terug thuis wilde ik zo snel mogelijk eten om me te kunnen voorbereiden en zeker te weten dat ging werken. Zelfs mijn tanden gepoetst. Had gewoon geen fijn gevoel bij het idee dat ik dat niet had gedaan. Geen idee wat daar nou eigenlijk de bedoeling van was, maar ik kon zeker schaamteloos kon ik mijn lach in de strijd gooien.
Het gesprek liep heel erg leuk en met de tijd die voorbij ging werd mijn glimlach als maar groter en groter. Ze waren heel erg oprecht en lief voor me. Mijn engels sloeg namelijk helemaal nergens op in het begin. Ik kom mezelf gelukkig wel snel weer goed vinden in de taal. Taal zou sowieso niet zo een groot probleem moeten zijn. Ze komt namelijk uit Zuid-Afrika en spreek afrikaans. Als ik langzaam praat dan verstaat ze mijn nederlands. Ze vertelde me dat ze ook Nederlands kon lezen. Als ik heel snel praat en allerlei spelfouten maak, wat ik sowieso wel doe of ik het wil of niet, kan ik alles zeggen en schrijven wat ik wil. Echter heb ik niets te verbergen. HALLO NATASCHA !
Na bijna een uur te hebben geskyped werd ik gelijk uitgenodigd voor de tweede Skype sessie. Dat was een goed teken en toen ik ophing was ik zo blij als een klein kind. Het voelde zo onwijs goed. Ik wilde mezelf inhouden maar het was gewoon wat ik voelde. "Nienke het is het eerste gezin, adem in, adem uit"
De mensen om me heen even geïnformeerd en gevraagd wat ze vonden. Gevraagd of zij nog vragen voor me hadden en even checken of mijn ouders het eigenlijk nog wel zo een goed idee vonden. Alles zag er goed uit.
Tweede gesprek was meer een check-up. Ze legde me dit kreeg hun dagelijkse schema wat meer gedetailleerd uit. Ik luisterde goed en werd met de minuut enthousiaster en enthousiaster. Ik vertelde dat ik het heel erg leuk zou vinden en dat ik het onwijs gaaf zou vinden om naar New York te komen.
Een paar dagen later. Ik wist dat ze me die dag zouden laten weten of ze wel of niet voor mij als au-pair gingen. Niemand had ik daarvan op de hoogte gesteld. Ik wilde naar bed gaan toen ik nog even mijn laptop opende en ik een mail ontving. "Congratulations!" Ze hadden voor mij als hun au-pair gekozen. Ik geef een gil naar mijn moeder die het eerst een paar keer moet lezen voordat ze begrijpt dat ik uitkozen ben. Meteen bel ik mijn vader waar mijn zus ook is. Dit overigens aan het Skypen was met een vriendin uit Noorwegen die in Engeland studeert. Iedereen krijgt het nieuws te horen en is onwijs blij voor me. Al worden er ook dingen geroepen als "He gadver" en "Nee stop, stop". Dat eerste vooral om het idee dat ik een jaar weg ga en die tweede omdat ik besefde dat ik Oud en Nieuw in New York vier en ik dat samen met mijn zus dat op onze 'bucketlist' heb staan. Hoe en wat, geen idee, maar ver van het centrum van New York zal ik niet zitten !
Alles gaat zo snel ineens. Alleen het besef blijf nog een beetje achter op schema. Mailtjes op en neer naar de organisatie. W'app berichtjes sturen naar alle mensen die ik wil dat ze het van mij persoonlijk horen en niet via Facebook. Al had ik mijn hele lijst af willen gaan, maar mijn telefoon crashte al redelijk snel met de hoeveelheid die ik toen verzonden heb. Ik wordt overladen met lieve berichten en met 'likes' op Facebook. Twee weken geleden toen ik mijn naamplaatje op Instagram had gepost kreeg ik ineens ook meer 'likes' dan gemiddeld . Het doet me echt heel veel dat iedereen zo blij voor me is en met me mee leeft. En dan wil ik niet meer weg. "Doorbijten Nienk!"
Voor nu weet ik dat ik 2 december begin. Of dat betekend dat ik 2 december uit Nederland vertrek of dat ik 2 december in het gezin begin. Geen idee. Het komt allemaal wel. Ik ben onwijs blij en kan echt niet wachten.
Bye bye and smile!!
No comments:
Post a Comment