September Issue

Het is zeker. Ik vertrek niet voor de 11e van september. Grote kans zelfs dat september het helemaal niet gaat worden. Het zit zo. De organisatie waar ik me heb ingeschreven heeft een heel stappenplan voordat je weg kan. Zo moest ik eerst oneindig veel documenten opsturen, aanvragen en invullen. Toen ik dan eindelijk mijn pakketje op de post deed kwam dan klap van het uitstellen. Er was geen plek meer beschikbaar op de 14e van augustus voor de workshop. Het is namelijk zo dat ik een workshop krijg met allemaal handige tips voor als je een jaar weg bent. Over heimwee en bepaalde situaties die je zal tegenkomen. Super handig. Daarop volgend krijg ik een schriftelijke psychologische test en nog een kleine observatie hoe het met mijn Engels staat. Door dat eindeloze uitstellen van mij was er dus geen plek meer en was de eerste datum beschikbaar; 11 september. De mail die ik kreeg was heel raar want er stond een verkeerde datum op. Daardoor dacht ik even dat ik de workshop al heel snel had. Was dus best wel even een domper dat het dus niet zo was. Ik ben dus voorlopig nog even in mijn geliefde Nederland. 

Het feit dat ik niet op korte termijn weg zal zijn deed pijn. Ik weet alleen dat het nog wel gaat komen en dat ik daar simpelweg geduld in moet gaan hebben. Echter zal ik niet altijd weg blijven. Het betekend dus dat ik nog later weg ga ik ook weer later terug ben. Aangezien ik twee jaar geleden besloot voor een HAVO diploma te werken vind ik het wel een goed idee om daar wat mee te gaan doen. Nu is het zo dat de meeste hoge scholen beginnen in september. Voor de duidelijkheid, ik zal 12 maanden weg zijn en ik weet niet hoe snel het kan gaan als ik eenmaal ben 'geaccepteerd' door het Amerikaanse bureau. Ik weet niet of er snel een gepast gezin voor mij is. Ga ik van een hele snelle plaatsing uit vlieg ik eind september richting New York. Dat betekend dus, voor de snelle rekenaars onder ons, dat ik pas eind september terug ben. Alle opleidingen zijn zelfs dan al begonnen. Met een kronkel in mijn maag moet ik deze situatie accepteren. Ik moet er mijn profijt van nemen. Ik krijg namelijk de mogelijkheid om een maand door Amerika te reizen, als 13e maand. Ik zou niet een maand gaan reizen als ik kan gaan studeren. Maar als ik dan al te laat ben kan ik daar best wel over na gaan denken. Dat ik die kans ga grijpen wordt wel steeds groter. Het is eigenlijk een kans die ik mezelf heb gegeven door alles maar uit te stellen. Want zo heeft elk nadeel weer een voordeel. In hoeverre dat nog niet duidelijk was het kan dus zomaar zijn dat ik twee tussenjaren neem. Geloof me maar, dit was absoluut niet mijn bedoeling. Ik ben behoorlijk klaar de schoolbank en het leren. Toch wil ik graag gebruik maken van de mogelijkheid om te gaan studeren. 

En dan gaan we veder in mijn semi planning. Ik neem jullie even mee in mijn gigantisch chaotische hersenen. We kijken 1 jaar terug in de tijd. Ik had toen al weer 2 jaar het idee van het werken als au-pair. Ik wist echter een paar dingen die ik nog moest doen. Als eerste: mijn diploma, was toch best wel handig als ik gewoon even mijn diploma zou halen. want om niet in herhaling te vallen ik wil niet mijn tijd verspilt hebben. Ik ben namelijk na een VBMO diploma voor een HAVO diploma gaan werken. wacht deze zin kom me toch verdomde bekent voor. Als tweede: mijn rijbewijs. precies 1 jaar geleden wist ik nog niet eens aan welke kant het gas pedaal zat. En als laatste: geld. Ik ging niet een jaar lang niets doen. Ik moest geld gaan verdienen zodat ik met een lekkere pot geld richting.. toen nog onbekend voor mij. Het is trouwens nog steeds onbekend. Alleen een jaar geleden wilde ik nog naar Groot Brittanië en dat heb ik nu veranderd in de Verenigde Staten. Ik kon voor mijn diploma niet heel veel meer doen dan naar school gaan en leren. Met dat te hebben gedaan kon ik in juni met een onwijs trots gevoel gevoel mijn diploma ondertekenen. In september vorig jaar begon ik aan mijn eerste rijles. Met het idee dat ik dat wel even ging doen. Dat heeft me echter veel meer moeite gekost dan ik dacht. Ik zakte drie keer voor mijn theorie en had in dat 'geslaagd' formuliertje in februari pas in mijn handen. Na een tussentijdse toets en twee mislukte pogingen voor mijn praktijk had ik in begin juli dan eindelijk mijn rijbewijs. In oktober ben ik begonnen bij de Pathé. Een van de betere beslissingen die ik heb gemaakt. Ik heb het er onwijs leuk en dat komt voornamelijk door de collega's want ze zijn echt fantastisch. Ik heb er zo veel geleerd. Qua werken, plannen en films, maar ik heb er ook heel erg veel over mezelf geleerd. Ik kreeg zo onwijs veel feedback en dat geeft echt een onwijze boost in mijn ontwikkeling. Een jaar veder lijkt dat toch allemaal gelukt te zijn.

Ik zou jullie echter even veder meenemen in mijn hersenspinsel. Want dat is best wel een rommel. Ik ben dus niet op tijd terug om in 2014 te beginnen aan een HBO opleiding. Dat betekend dat ik twee dingen kan doen. Beginnen in februari aan een deeltijd studie of een tweede tussenjaar nemen. Met beide opties loop ik de studie financiering mis. Hoe onwijs erg ik hiervan baal, het is nou eenmaal zo. Ik kan gewoon niet mijn dromen in het duigen laten vallen omdat de Nederlandse staat het niet voor mekaar kan krijgen om hun studenten te steunen. Ik ben mijn hele leven onwijs zuinig geweest. Nu mag ik gewoon gaan doen wat ik wil. Ik kom die studententijd en de schuld die het met zich mee gaat nemen heus wel door. Studeren wordt voor mij dus nog even een ding ook omdat ik niet weet welke studie ik wil doen. Ik heb zo mijn ambities. Ik hoop echter in de tijd voordat ik ga studeren een goede keuze te maken. Misschien kom ik wel achter talenten van mezelf waarin een studie naadloos gaat passen. Ik weet het niet. Maar stel ik kom pas eind 2014 terug naar Nederland aangezien ik pas eind 2013 richting de Verenigde Staten kon vertrekken. Dan ben ik te laat om te gaan studeren dat jaar. Ik moet dan in die tijd of een studie hebben gevonden die deeltijd is of er is die andere optie. In plaats van te gaan studeren ga ik nog meer levenservaring opbouwen. Nu komt het hoor. Als ik na een jaar au-pairen en nog niet genoeg van heb wil ik misschien nog een extra half jaar gaan au-pairen. Kom maar, zeg maar hoe dom dat is. Ik weet het namelijk nog allemaal even niet. Het kan namelijk allemaal anders worden. Wel weet ik dat ik niet een heel jaar thuis ga zitten en werken. Dat heb ik nu de afgelopen drie maanden al gedaan en het bevalt me niet echt. Het is wel even lekker om helemaal niets te hoeven. Alleen zoals ik al had verteld gaat dat enorm vervelen. Ik zit nu nog met mijn gedachte om dat nog een half jaartje naar of Australië, Nieuw Zeeland of Engeland te gaan. Nogmaals hier ga ik nog lang over na denken want dit heeft even tijd nodig. Die heb ik aangezien ik eerst nog een jaar weg ga.

De 11e van September dus richting Venray voor de au-pair workshop. Vanaf die dag wordt  het serieus en wordt ik ingeschreven. Duimen voor een snelle plaatsing. Voor een jaar zal ik mijn vleugels open slaan en dan zien we wel wat er gaat komen. Ik wel of ik dan land in Nederland of doorvlieg naar een andere bestemming. We zien het wel. Ik doe gewoon even alsof ik het allemaal op een rijtje heb. Daarmee krijg ik mezelf rustig en misschien ook mijn ouders die toch iets wat zenuwachtig worden van "het wachten". Wat ik nu kan zeggen is dat ik heel blij ben dat het allemaal dichterbij gaat komen en ik niet kan wachten om te gaan. En op een een of andere manier zit het wel goed. Ik zie wel wat me leven me gaat brengen. Hopelijk komt er ergens een punt dat ik het net even iets strakker kan plannen. Ach ik kan er wel om lachen, nog nog wel.

Bye,Bye and Smile