Au-Pair in London: Diploma, Rijbewijs, Documenten en weg.. of nog niet

Het is allemaal binnen en dan gebeurt me dit.

Autjsh,

Daar gingen ineens heel veel dagen voorbij zonder ook maar enige voldoening. 's Ochtends wakker worden zonder plannen voor de dag. 's Avonds met precies dat zelfde gevoel voor de volgende dag naar bed. Na twee dagen totaal niks doen is dat al behoorlijk deprimerend. Het deed gewoon pijn. Er zijn dagen geweest dat ik echt huilend naar bed ging. Ik werd er verdrietig van dat ik weer het trappetje van mijn vide moest beklimmen om naar bed te gaan. Dat ik moet dromen over een foto met op de achtergrond de 'Golden Gate Bridge'. Als ik al in slaap viel. Want ik sliep onwijs slecht en was dus ook heel erg moe. Er is zelfs een dag geweest waarin ik een 'anxiety attack' had van een uur of 1 's middags tot 's avonds laat dat ik in mijn bed lag. Ik had voor deze periode daar echt nog nooit last van gehad. Ik wist er wel van en heb mensen er wel eens over horen praten. Wist alleen niet zo goed wat het precies inhield. Nou hoop ik dat die aanvallen bij mij de reden hebben die ik er nu achter vermoed. "Stagnatie" het feit dat ik nog steeds in Nederland zit en er elke dag aan mij wordt gevraagd hoe ver ik ben. Of ik al geplaatst ben en waar ik terecht ga komen. Om elke dag weer met het antwoord " Nee ik weet nog niks" te antwoorden maakte me echt bang. "Ga ik eigenlijk nog wel weg?" "Heb ik nou al die tijd voor niks zo hard aan de papieren enzo gewerkt?" Ik wilde me niet meer onder mensen bevinden want die gingen me die vragen weer stellen. Maar vervolgens werd ik er thuis ook mee geconfronteerd. Mijn vader die me vroeg of ik al iets meer had. " NEE " Ik werd er echt heel erg boos van. Eerst op hem omdat hij het vraagt, later op mezelf dat ik zo langzaam ben met het regelen. Het is raar om het nu op te schrijven omdat ik nu nog steeds pijn heb in mijn bovenlichaam. Vanaf mijn taille tot aan mijn schouders en nog wel een stuk in mijn arm, aan de rechterkant, heb ik echt pijn. Een gevoel van spierpijn. Alsof het op slot zit en je het eventjes moet kraken. Alleen lukt dat niet. Ik ga er vanuit dat het van de stress komt en de spanning die ik in mijn lichaam heb opgebouwd. Nog eventjes mijn lieve pappa aankijken of hij met een " ostheopatetische " manier mij van de pijn kan verlichten. Al is de eerste poging niet gelukt. Misschien even langs de praktijk zodat hij er goed naar kan kijken.

Maar het gaat al weer beter. Ik probeer weer langzaam naar boven te krabbelen. Het feit dat ik kan zeggen dat ik alle papier heb en ik ze alleen nog maar hoef op te sturen zorgt ervoor dat ik iets positiefs te vertellen heb. -the only thing between me and my american dream is time- dus dan is het enige wat ik kan doen, wachten, oh en die papier opsturen. Echter liggen die bij mijn vader dus ga ik ze morgen op de bus doen ! YEAHH!

Een reden dat het met mij beter gaat is Noortje. Ze is godzegene me weer in Nederland. Ik kan haar nu elke dag een berichtje sturen met de vraag of we kunnen afspreken. Of eigenlijk weet ik het niet of dat het is. Vind het idee gewoon heel fijn dat we elke dag kunnen afspreken. Terwijl wij ongeveer stiekem de meest druk bezette agenda's hebben dus we heel vaak niet kunnen. Al denk ik soms dat mijn agenda voller is dat het eigenlijk is. Want ik kan best wel een hele middag met iemand afspreken als ik om 18u moet werken.

Nog een reden is, om die er even tussendoor te gooien, dat ik sinds tijden weer een pareltje van een verhaaltje heb geschreven. Wat meer een gedichtje is geworden. Ik schreef het voor mijn oppas kindje die een broertje heeft gekregen. Aangezien ik de afgelopen tijd niet goed kon slapen en mijn creative brein op zijn hoogtepunt zit op het moment ik tussen wakker zijn en slapen in zit. Toen schreef ik ineens een onwijs lief gedichtje geworden. Van mijn tante kreeg ik het advies het niet op internet te zetten. Dat doe ik dan ook niet. hihi. sorry. Ik ga weer meer schrijven. Dat idee maakt me weer blij.

Terug naar Noortje. Ze stuurde me zondag een berichtje dat ze de volgende dag nog niks had gepland. Helemaal goed. Ik stuurde bijna smeekend of ik dan met haar kon afspreken. smeekend terwijl ik stiekem wist dat ze als ik het heel kortaf had gevraagd ze ook "ja" had gezegd. Helemaal blij. Zondag was sinds tijden ook weer echt een fijne dag. Ik had van mijn werk vrij gekregen dus ben ik zaterdag avond naar mijn moeder toe gefietst. Het was heerlijk weer en eerst met mijn moeder naar vrienden van ons geweest. Ik rijdend, sloeg natuurlijk nog een paar keer af. Het gaat echter -as we speak- al weer beter. Ben erachter waarom de auto elke keer afsloeg. Daarna met mijn Oma, tante en moeder gepicknickt en toen kwam mijn tante met mijn oom, neef en nicht nog bij ons eten ook. Geluk, geluk op geluk stuurde mijn lieve broertje ook nog een berichtje dat hij kon skypen. Met zijn alle geskypt. Gingen mijn Oom, tante, neef en nicht weer weg. hebben we nog ge'groeps'skypt, weet niet hoe je dat woord normaal moet opschrijven. Dus toen sprak ik ook nog even mijn zus die na een week Italie weer thuis was en zelfs mijn vader kwam er nog bij. Helemaal leuk. Dat berichtje van Noortje liet me bijna huilen. wauw, zo veel dierbare mensen ineens allemaal om me heen.

Maandag ochtend richting Heemstede gefietst. Ik wilde eerst echt iets speciaals doen. Echter konden we de auto niet voor lang genoeg lenen dus besloten we lekker in de buurt te blijven. Was wel goed. ik was nog steeds er moe en die pijn in mijn bovenlichaam had ik toen al. We zijn met de scooter van Marit, Noortje haar lieve zusje, de buurt onveilig gaan maken. Eerst reden we richting 'Plantage Buitenplaats' gereden. Alleen die is dicht op maandag. Jammer maar konden wel door de tuinen lopen dus zijn we dat maar gaan doen en hebben we daar wat foto's gemaakt. En toen zijn we richting Zandvoort gescooterd. Heerlijk door de mooie omgeving van Vogelenzang, Aerdenhout, Bentvelt crossen. Zandvoort zelf vind ik echt niks aan. Toen zijn we daar lekker op het strand gaan lunchen en weer terug gereden naar Heemstede.

Terug bij Noortje thuis werden we eerst nog langs haar oma gestuurd voor het inkorten van haar broek. Thuis waren we met zijn drieën, met Marit erbij dus drie. We hebben een heerlijke pasta en een dessert in elkaar geflanst. Een heerlijke chocolade taart met een laag chocolade mousse en slagroom met aardbeien. Jam, jam, jammie. Laptopclub werd snel gevolgd. Heerlijke dag.

Hun liefde is 'Groot' !!! hahaha, -inside joke- aangezien ze Groot van hun achternaam heetten. Oei het voelt fout om een grap uit te leggen.

Ik ga maar even met Pip knuffelen. Die heeft ondertussen al weer honderd rondjes om mij heen gedraaid en er heeft al een heel miauw orkest uit zijn lichaampje geklonken. volgens mij heeft hij trek!

Bye, bye and SMILE!