Wat een lefgozer die vriendin van mij. Mij meenemen naar een fish spa. Ik dacht dus dat ik raar was. Ik ben namelijk onwijs spastisch als het gaat om mijn voeten. Dat blijkt dus hartstikke normaal te zijn. Alleen nu komt er bij mij nog even een extra'tje de hoek om kijken. Ik heb een lichtelijke jeugd trauma als het op mijn voeten neerkomt. Mijn vader beet mij vroeger, toen mijn voeten nog minuscule waren, liefkozend in mijn tenen. Als ik naar mijn voetjes kijk van toen had ik die verleiding waarschijnlijk ook niet kunnen weerstaan. Ik heb namelijk redelijk kleine tenen. Nu nog dus moet je voorstellen toen. Daar waarschijnlijk niet van op de hoogte, omdat het niet echt een dagelijks gespreks onderwerp is, gaf Noortje mij een fish spa cadeau. Echt onwijs lief. Ze bewijst me elke dag weer wat voor een fantastische vriendin ze voor me is en haalt het aller beste bij mij naar boven. Eerst heerlijk lunchen. Alle tijd om weer even te kletsten. Ik werk namelijk 4 dagen in de week en zij is de afgelopen tijd bijna niet thuis geweest. Nu zit ze namelijk weer voor andere halve week in Frankrijk. Maar als het goed is blijft ze daarna wel weer een poosje in de buurt.
Eerst zijn we eerst lekker wat gaan lunchen. Bloedje heet buiten, echt bizar hoe zomers het zelfs in Nederland dan kan voelen. Voor de afkoeling zijn we binnen gaat zitten bij Anne&Max echt zo onwijs chill waren bijna geen mensen dus met een lekker muziekje op de achtergrond voelt het alsof je thuis zit. He wat een concept. Heb ik dat even goed begrepen. Maar na een heerlijk broodje was het dan zover. Richting de fish spa. Wat op een zeer korte afstand was dus liepen we in alle rust die kant op. Oei, een heel groot raam met daar achter een grote bak met visjes. Ik voelde de bui lichtjes al hangen. Binnen kregen we wat informatie over de visjes, over het algemeen ben ik dat allemaal al weer vergeten, maar heb toch nog wel wat nuttige informatie onthouden. Zoals dat de visjes geen tanden hebben. Klonk me goed in de oren. zou toch iets was stressvoller zijn als ze mijn voeten half aanranden en dat het idee dan is dat je wel de dode huidcellen kwijt bent. hèhè, gelukkig kon ik dat weer van mijn doem denkde lijst afschrijven. Wat de visjes dus doen is dat ze met hun mondjes 'enzymen' op de huid achter laten. ja ja, interessant. Nou dat zorgt dus voor de zachte huid. Juist. kom maar op
Ondertussen heb ik alle bacteriën die ik die dag op mijn handen en voeten verzameld had gedood door ze met een zeep schoon te maken. Daar gingen we. Richting de bak voor het grote raam. Help, een gerust stelling is dat eerst onze handen worden geholpen. Zo konden we eerst nog even wennen aan het gevoel. Ik denk dat we een kwartier voor dat raam hebben gezeten. Daarvan waren de eerste paar seconden even wennen, maar eerlijk gezegd was dat heel goed te doen. Maar dan dat raam. Hemeltje lief, wat een ramp. mensen die gewoon ongegeneerd een paar minuten voor het raam staan om naar je te
kijken. Mensen die zelfs voorbij fietsen en even terug komen. We mochten blij zijn dat er geen bus met Japanners voorbij kwam anders hadden we ook nog in een Japans foto's boek gestaan. Ik voelde me echt net een dier in de dierentuin. Wat moeten die zich rot voelen. Ik hoop ergens toch dat ze dat niet door hebben. Maar "Hallo, mevrouw. Ik snap best dat het grappig is, maar loop alsjeblieft door want dit is echt gênant, LOOP DOOR... NU !!" wat een nachtmerrie. Wie de meeste visjes had gehad kreeg als eerste de handmassage. Blijkbaar zijn waren mijn handen vele malen smeriger dan die van Noor. Ik had namelijk zeker het dubbele aantal aan visjes rond mijn handen zwemmen. Mijn handen werden dus als eerste gemasseerd. Oei, mijn voeten moet je niet masseren want dat gaat je heel wat blauwe plekken opleveren, maar mijn handen daar in tegen kan ik niet genoeg van krijgen. moet zeggen dat dat wel erg lekker vond. Doem, Doem, Doem, Doeeeem.. Ik mocht alvast plaats nemen op de bank waar de visjes aan mijn voeten zouden gaan 'zuigen'. Oh, de rillingen liepen over mijn lichaam. Hoe ging ik hier van genieten. Gelukkig hoefde ik mijn voeten nog niet in de bak met visjes te doen. Eerst moest ik mijn voeten op de rand van de bak zetten. Binnen no time kwamen de visjes richting mijn voeten. "He doe eventjes normaal. Ik had mijn voeten nog niet eens in het water of de visjes had het startsein al horen afgaan." "Ha laten we dit meisje eens even goed te grazen nemen. Ze ziet er bang uit. jam jam jam" Wah echt ik had allemaal waan ideeën bij deze visjes. Een herinnering van een paar seconden, toch. Nou in mijn dag-'nachtmerrie'-droom niet hoor.
En dan beginnen de trommels om ons heen harder te slaan want Noortje haar handmassage was klaar en het werd dus tijd dat onze voeten in de bakken gingen. Hollycreapemolly, ik vond het echt spannen. Heel voorzichtig liet ik mijn voeten in het water glijden. "adem in, adem uit" WAH en ik stoot keihard mijn hoofd tegen de muur achter me. De eerste vis die mijn voet aanraakte zorgde echt voor een spastische aanval. Ik ben niet een beetje spastische als er iemand aan mijn voeten zit. Ik krijg echt een spastische aanval. Poef, het blijkt dus heel normaal te zijn. Na een tijdje zouden jou voeten er echter aan gewent moeten zijn. In die tussentijd kwamen er twee vrouwen binnen en die gingen ook met hun voeten in de bakken. Wij zaten er toen denk ik zo een vijf minuten in. Ik nog steeds behoorlijk mijn best doenende niet al die vissen dood te trappen. Die vrouwen kwamen met gewassen voeten tegenover ons zitten. Ik dacht dat ik een harde gil gaf, maar een van die vrouwen overtrof het wel even hoor. Eenmaal hun voeten erin riepen ze na 10 seconde al dat ze het wel lekker vonden. Wat is er dan toch mis met mij. Ik denk echt dat ik een aantal blauwe plekken waarvan ik niet wist hoe ik eraan kwam heb geïdentificeerd. Elk moment dat een van de visjes dacht leuk tussen mijn tegen door te zwemmen, onder mijn voeten begon te knabbelen of eigenlijk elk moment dat er een nieuw visje bij kwam schoot ik even alle kanten op. Na een kwartier mochten we onze voeten eruit halen en insmeren met een of andere crème. Snel wegrennen voordat ze nog met een verassing kwam. Nou dat is ook niet waar. Naderhand was het namelijk heerlijk. hé Nienke dat is apart. Echt waar ik liep buiten en mijn hele lichaam ontspande. Ik heb me zo lopen aanspannen dat op het moment dat ik buiten liep totaal relaxt was.
Mijn uiteindelijke conclusie, HET WAS HEERLIJK. Mijn voeten en handen waren zeker weten zachter. Ik ben nu een paar dagen veder en moet wel zeggen dat ik het nu niet meer voel of zie. Bovendien besloot ik de volgende dag met seconde lijm aan de gang te gaan dus mijn handen voelde binnen 24 uur al weer als plastic aan.
Ik heb echt genoten. Het was onwijs leuk en heb echt heel hard gelachen. Om mijn eigen idiote gedrag, maar ook de vrouwen tegenover ons die heerlijk al hun gevoelens even op tafel neer legde. Zo lekker eerlijk. De gehele dag was ook gewoon fijn. Heerlijk om weer even een hele dag met Noortje te besteden. Lekker nog thuis bij haar genoten van het weer en nog veel meer gezelligheid.
Dankjewel lieve schat, ik mis je nu al. Ik kan niet wachten tot ik mijn vliegtuig pak voor mijn grote avontuur. Maar dit soort dagen laat me ook wel realiseren dat ik zo veel mensen achter laat. Dan weet ik waarvoor ik weer terug kom
Kleine update qua mijn Au-pair documenten: Mijn filmpje is eindelijk af en alleen mijn child care references moeten nog worden ingevuld en dan gaan mijn papieren richting Venray. Het is nu een kwestie van tijd. Ik ga het liefst morgen al weg. Toch weet ik dat ik niet eerder dan 19 augustus weg wil. Dan zijn mijn grote zus en kleine broertje ook weer terug van vakantie. Ik ga niet weg als ik hun niet gezien heb.
Bye bye and Smile!
